Sen Varken Hiç Solmazdı Çiçekler

- gülgün çiçeğine -

sana biriktirdiklerim
gözyaşından çok
ve gözlerinden az
yok olmakta yüreğim

bu hicrân hiç kaybolmayacak
sesim bir kilitli hançer
hiç soldular mı bak
yüreğimde çiçeklerim

gülmek ne acı şey
gırtlağıma düğümlenmişse ölümün
ölümün, bu ayrılık
bu vakitsiz
ve yatağımda darma dağın

sen varken hiç solmazdı çiçekler
gülüşüm hiç kalmazdı yarım..

sana biriktirdiklerm
bir can borcu
bir de güller
hiç vefâ etmediler
niye bilmem umutlarım
unuttuğun bir ben kaldım
gidişin sordular
bir ben kaldım habersiz
oysa ilk bende ölmüştün
sen varken de senindi ölümler
sana biriktirdiklerim
içimde bak döküntüler
tutamazsın söylemiştim
sözlerin yalan olduğunu
vâkâ.. görmüştüler
tutamazsın söylemiştim
kuşlarımız bu bahçeden uçup gider
dallar kırılır ulu orta
ben bedenimde darmadağın...

sana söylediklerim
çıkacaktı sana söylemiştim
bir sen gidersin böyle sessiz
senden vefâlı çıktı
o beğenmediğin hüzünler
oysa hiç söylememiştim
söylediklerimi gün gelip te duymayacağını
karlara inat bir ben kaldım
bir ben bir de öbür yanım..

gülmek gerçekten ne acı şey
sen gülmüşsen hele
şu köşede durmuşsan
ağlamışsan çarşafında şu bembeyaz yatağın

sen gülerken
hiç solmazdı çiçekler
ölümüm, hiç kalmazdı yarım
bir sen vakitsiz
böyle sesiz böyle köhne
o incecik boynunu uzattığın
bir sen gidersin
benden habersiz sanki
ben yine yatağımda darmadağın
sana biriktirdiklerim
bir can borcu
bir de güller
gözyaşımdan çok
ve gözlerinden az
sana biriktirdiğim şeyler....

2003