Sen Varken Şiiri - Mehmet Afif Can

Sen varken!
Acı mı,
Dert mi,
Tasa mı,
Kaygı mı,
Yokluk mu,
Varlık mı,
Kavga mı,
Kanayan yara mı;
Yere düşmek mi,
Çamura batmak mı,
Yerlerde sürüklenmek mi;
Hiç mi hiç umursamayanım...

Sen varken!
Bu fakir halimle Karun,
Bu bahtsız halimle Ferhat,
Sayende;
Ortada bırakılmış umutsuz vakanım.

Sen varken!
Karanlığımı aydınlatmış;
Ağaç misali gölgene sığınanım!

Sen varken!
Varlığınla nefes alan;
Ömrüme bir sürü güzellik katanım!

Sen varken!
Bu dünyada sanki bir,
Ben yaşayanım...