Sen var ya sen1 Şiiri - Ertuğrul Temizyürek

De ki, bıraktım onu tenha bir köşede
Bekliyordur belki beni gelecek diye
Belki solmuştur da şimdi elindeki çiçek
Belki utanmıştır yeniden alacaktır bana
Çiçekçi çiçekçi gezerek
Belki de umudunu benden keserek
Taş kaldırımlı sokaklardan geçiyordur
Üzgün gözlerle boynunu bükerek
Belki de içinden binlerce küfürler ederek
Yada taptığı her neyse ona dualar ederek
Evine gidiyordur gizli gizli göz yaşlarını dökerek
Ya dinden çıkmıştır yada imandan
Artık önemi kalmamıştır onun için
Vaz geçmiştir bile Tanrıdan
Bitmek bilmiyordur şimdi ona yollar
Attığı her adımda taşa dönüşüyordur kalbi
Kah dövünerek kah söverek
Adım adım uzaklaşıyordur inandığı her şeyden
Artık yüreği yanmıştır sevgiden
Ya çıkmaz olur meyhaneden
Yada yenilen pehlivanlar gibi kumarhaneden
Sayemde öğrendi aşkı sevgiyi merhameti
Kime güvenip kime güvenemeyeceğini
Artık öğrenmiştir Tanrı varmı yokmu
Yada tatile göndermiştir artık onu
Sevmek senin neyine be aptal adam
Eşek için neyse saman aşık içindirde o dur zaman
Uzak dur bence uzak dur aman
Vaz geç bence önce aşktan sonra Tanrıdan
Aşk insanı bezdirir canından
Sonra da Tanrı düşmez olur yakandan
Çünkü Tanrıdan öğrenemediysen sevmeyi
O zaman hak etmişsin demektir cehennemin en dibine inmeyi
Aşkı sevgiyi öğren ki Tanrıdan, önce ona aşık ol ki
İstediğin yerde dursun istediğin yerde akıp geçsin zaman
O zaman kalsan da tenhalarda elinde çiçekle
Bir gören olup sorsa da bu hal nedir diye
Utanmazsın çekinmezsin üzülmezsin
Ağlayıp vaz geçmezsin hiç bir şeyden
Gururla söylersin bağırarak ve dersin ki
Bu gün buluşacaktık sevgiliyle
Alaylı bakışlara aldırmayarak gülümsersin
Ve dersin ki Tanrı bu gün bana insan suretiyle görünecekti
Küfürler ederek değil Söverek değil severek çık
Çıkacaksan işte böyle çık dinden imandan
O zaman hem yaşamaktan kurtulursun hemde Tanrdan...