Sen Var Ya! Şiiri - Tamer Arabacı

Sen…
Sen var ya!
Nasıl desem?
Kapanmayan yaram.
Görmeyi dileyip
Görmekten korktuğum rüyam.
İçime sığdıramadığım
Yalan dünyam.
Var ya! Sen…
Kimseye diyemem.
Nefsimle yegane kavgam.
Senli de
Sensiz de
Belki… Acaba… Galiba…
Bana yaşamak haram.

Gecenin kokusu yalnızlık.
Sırrı kanatlarında güvercinin,
Sır dolu bakışlarla vurulana kadar.
Bazen ömür bir uçmalık.
Ve serinliği sabahın,
Yutkunduğum adın.
Ne sevdalar yaşanmış,
Hüzünden vuslata,
Bizim ki bir ağlamalık.

Sen var ya!
Ah sen!
Neden söylesem?
Kime eylesem?
Her aldığımda
Yarım kalan nefesim.
Tutman için uzattığım,
Bomboş ellerim.
Ayrılığın kapılarında
Doyuramadığım özlemim.
Anlatmak isteyip de
Susmak zorunda kaldığım
Anlamı gençliğim.
Sen…
Sen var ya!
Nasıl desem?
Ne vakit gitmelere kalkışsam
Bir türlü gidemediğim.
Her bitişinde başlarken
İçin için kaybedişimsin.
Ah sen!
Bilsen bendeki mevcudiyetini
Söyle dayanabilir misin?