Sen Var Ya! Şiiri - Necla Polat Hasbutcu

Kağıt kalem olmasa dolmazdı boş yanımız
İlimin değerinden söz ettin öğretmenim
Her birimiz bir yerde kaybolmuştu yönümüz
Topladın bir sınıfta biz ettin öğretmenim

Hayalimi süsledin umutlarım yeşerdi
Kaybolmuş heveslerim bak yeniden aşerdi
Elimden tutmasaydın belki yine düşerdi
Yokuştu tüm yollarım düz ettin öğretmenim

Su dökmeseydin eğer yeşermezdi fidanlar
Sağır olur duymazdı körelirdi vicdanlar
Suçlularla dolardı taşardı tüm zindanlar
Köhne zihniyetleri toz ettin öğretmenim

Düzgün konuşamazdım dilim biraz aksandı
Eksikti cümlelerim kelimeler noksandı
Bilirdim eksiğim çok nefsim de bir insandı
Ben gözümde sıfırdım yüz ettin öğretmenim

Sen olmasaydın eğer gönül bağım kururdu
Lezzet vermezdi hayat can damarım dururdu
Boş gelip boş gitseydim bil ki sonum olurdu
Dört mevsim hazan idim yaz ettin öğretmenim

Hatır gönül bilmezdim insanları kırardım
Herşeye öfkelenir şu kalbimi yorardım
Tanımazdım kendimi bir tercüman arardım
Beni hanım hanımcık Kız ettin öğretmenim

(Küçük Kız)