Sen Uyuyorsun... Şiiri - Erşah Kahraman

Sen uyuyorsun...
Ben sana bakıyorum.
Kabus mu, tatlı rüya mı çözemiyorum.
Bir tedirgin uykudasın.

Elin çenende
Kıyamıyorum uyanacaksın diye
Yanına sokulamıyorum.
Isıtamıyorum bedenimi bedeninle...

Ben ki en afilisinden delikanlı sözlerini peşpeşe sıralayan
Küçük bir çocuğum yanında...
Vücut sıcak bir ateş közü gibi ısınmak isteyince
Tatlı uykun bölünmesin diye gelemiyorum koynuna.

Sen uyuyorsun.
Ben sana bakıyorum.
Senin 'ibne' benimse 'aşk' dediğim İstanbul'un bir yerinde.
Rüyam duruyor, uykular bitiyor, yatak boktan bi' çivi oluyor.

Sevdam senin için nedir, bilmiyorum.
Yüreğin benim için nedir söylemiyorum
Yağmur altında ıslandığımız o ilk günü unutamıyorum.
Sen böyle tatlı tatlı uyurken, başka bi' şeyi seyredemiyorum!

Sen uyuyorsun
Ben sana amatör kafiyeler nakşediyorum.
Hani hep bana kızıyorsun ya! Yapma
Çünkü ruhum...
Ya galiba ben seni seviyorum...