Sen Utan Gönül Şiiri - Ayhan Yavuz Açıkgöz

Bilmedin yanmayı asırlar boyu
En soğuk iklimde buz tutan gönül
Karşına çıkınca arsızın soyu
Aşk deyip ateşe, kor yutan gönül

Bilinmeyen bir lisâna meâlsin
Manzarasız resimlere tuâlsin
Bu sınavda en zor olan suâlsin
En kolay cevabı unutan gönül

Ekmeğin' aş diye ağuya bandın
Leylâ'yı yâr bilip Mecnûn'a kandın
Ellere bir faydan olur mu sandın
Boş sözle kendini avutan gönül

Yürünmez isteksiz arşa yol açsan
Varıp da semâya derdinden kaçsın
Dinmez bu harâret bin tas su içsen
Koskoca ummânı kurutan gönül

Bollaştı nînetin şükür edeli
Kalanlar gülmedi gittin gideli
Yakmadı seni bu derdin bedeli
Başkası yandıysa sen utan gönül