Sen sustukça Şiiri - Mehmet Halil

Hayat akıyor, bir ırmak gibi,
Bir taraf durgun, bir taraf hızlı.
Bir kısmı temiz, bir kısmı kirli,
Kenarda durmayın içine girin.
Durgun sular biriktirir zehiri.

Durgun su, da, bir gün kirlenir,
Dışında durmayın, içine girin.
Suya da dokunun, sabuna da,
Sizde..! akıntıya bir hız verin.
Hareket her şeyden daha temizdir.

Üsteki ister ki stotuko korunsun,
Sen mevcut durumda, en alttasın
Devinim olmazsa, alta kalırsın,
Kaybedecek neyin varki durursun?
Mutlu yaşamak senin de hakkın.

‘’işleyen demir pas tutmaz’’
Uyanın ey dostlar, uyanın,
Çalışanı düşman korkutamaz,
Sizde artık hakkınızı arayın.
Mücadele etmeden hak alınmaz

Üstüne üstüne gelirken felaket
Kaçmak kurtuluş olurmu hiç?
Hayat, mücadeleden ibaret…
Kazanacağın, kendi emeğin.
Alacağın, kendi hakın nihayet.

Her şey suyun üstünde yüzüyor,
Altaki, çoğunluk bunu görmüyor.
Kaldır da başını, şöyle bir bak.
Sen sustukça, sırtında duranlar,
Kanının, son damlasını alacak.

Stotukocular susturacak seni,
Hakim olan, onlar değil mi?
Susma, inadına yükselt sesini.
Seni yönetenler, senden değil ki,
Yönet artık, kendi kendini.