Sen Sustuğun Zaman Şiiri - Kağan İşçen

bakışlarını ertele sonrama
bana susma zamanlarında kaldım
hatmetmederek yeryüzünün tüm hüzünlerini

boylu poslu hayallerini sakla bir müddet
son sözümü söndürmesin hiçbir ses
tut içinin göğünde aramızdaki kırılmayı
hiçbir çıtırtı ayrıldığımızı anlamasın
gözlerimizi yaşartan o eflatun kamaşmayı

yeni kederler keşfetmek için yapılsın tüm yolculuklar
ama susmak olsun her buluşun sonu

özlemlerimi anlamaya çalış
kırmadan kanatlarımı
sus
açma ağzını
dipdiri kalsın umutlarım
yetecekse hiçbir masumluğu anma benimle
yeni bir günün başlangıcı olsun gidişim
susarak konuş
unutmadan son sözümü

sus
susarak konuş
susarak susma
konuşursan beni öldürürsün
yalnızlık ormanıma yangın tuzağı olmasın sesin
göğünü yitirmesin çocukluğum
sonra ne seni yağmurdan kaçırır el değmemiş cesaretim
ne uçurtma düşlerimiz yarışır rüzgarla
bırak bana bakmayı
kaldım susmanda
sessizliğinle konuğumsun bugün
konuşursan beni öldürürsün

bakışlarını ertele ellerini tutacağım andaki gözlerime
gözlerini açma sakın
yanaklarından kaçmasın denizlerim
özlemini çektiğin kavuşmak zamanlarına kent olsun
bulutlara meydan okuyan umudum
sussun bir defacık da olsa haylaz mı haylaz dudaklarımız
yeni bir sözcük olsun tüm kitaplarda susmak
içine kapanıp ağlasın sen sustuğun zaman
dursun zaman
kaldım sende
dondum susmanda
demek
taş da yumuşar ceylan da dost olurmuş avcıyla
ve
susarak da bitermiş bir aşk
dokunmadan kuşların şiiri terk edişine…