Sen Siz Şiiri - Yahya Harbalioğlu

Kaybolmuşum tenha kalabalıkta
Yaşarım sılamda gurbeti sensiz
Hiç kimsem yok koca sonsuz varlıkta
Neylesin şu gönlüm sohbeti sensiz

O güneş yüzünü hep övüp durdum
Saçının gölgesi mekanım yurdum
Dizlerinde son uykumu uyurdum
Netsem hayat veren şerbeti sensiz

Yokluğun hastalık gidişin verem
Gelişin ilacım varlığın çarem
Suskunluğun beni yıkan bir deprem
Yıkılır gönlümün mabedi sensiz

Konuşasım gelmez gülesim gelmez
Kanlı gözyaşımı silesim gelmez
Kimsenin halini bilesim gelmez
Dost selamı elin gıybeti sensiz

Yüreğim ateşte kömüre benzer
Ciğerim tavında demire benzer
Gururum mezarda mermere benzer
Yere batsın taşın heybeti sensiz