Şen Sesler Şiiri - Nesrin Özdemir 2

Gündöndüler bakıyor gözlerime sarı, yeşil.
Mevsim, başımda dönüyor,
Yüreğime akıyor ılık ılık.
Sözlerim, sabah şafakları gibi.
Kışa üşüyen sonbahar, giriyor sonra aramıza.
Kimseler yok sokaklarda.
Köşebaşları sessizliğe kesilmiş.
Sadece, ses olmus benim sesim kulağıma.
Ruhumun dile gelmiş, acıyan yanları.
Karmakarışık bir rüyâdan uyanmanın hazzı.
Dört yanımı sarıyor, mevsimlerin âlemi.
Şatafatlı kuş sesleri çağırıyor beni.
Nerde o eski dost yüzler?
Nerde şimdi?
Hikâyeme yoldaş olan,
O eski mevsimler gibi gülen şen sesler?