Canımın çekirdeği,dilimin ucuna konmuş kuş.
Dudağım suya hasret kalmış, çiçek.
Gözüm, yollara düşmüş seyyah.
Kulağım, kapıdaki sese hayran münzevi.
Sanki, bedenimi sarsıyor yıldızlar.
Sanki, gökyüzü iniyor yeryüzüne.
Kollarımin sardığı çocuk, sanki anılar.
Evimin önünden geçen satıcı sesleri, yalnızlığım.
Dünyanın yalnızlığına baş kaldıran
ayak sesi, yüreğim.
Üzerime yağan kar,beyaz bulutları indiriyor
gökten yere.
Boğazımda gıcıklanan nota sesi zaman.
Sözümden inmeyen umutlu dualarım...
Yol boyunca nağmeli şarkılarım, bavulumda.
Hızla çarpan kalbim, yolların ışıkları.
Ve sanki, uzadıkça yıllar
unutamadığım taze gelincik tarlası çocukluğum.
Nesrin Özdemir 2
Kayıt Tarihi : 21.12.2024 21:10:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Zaman ve insan
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!