Sen sen sen Şiiri - Kağan İşçen

ay yok gene bu gece.çok korkardın.çocuk gibi sokulurdun koynuma.'içimde okyanuslar üşüyor 'derdin.'şarkıların bittiği yer sanki aysızlığı gecenin'derdin.
bir ömrü nasıl yedik değil mi? sonu bilinmeyen aşkların peşinde.bir elmanın iki yarısıydık biz.sen derken beni kastederdim anlardın.içiçe iki sevda tohumu.ama bir türlü çiçek açamadık bir tanem.yalnızlıkla besledik yarım kırık bekleyişlerimizi.şarkı olamadık dillerde.olsa olsa denizin sabah serinliği tadında kayıp bir besteyiz aşkım.
'sen herşeyinle dağınıksın 'derdin.aşkların şiirlerin şarkıların herşeyin darmadağın,yoruldum,macerandan çekileceğim 'derdin.
o çok sevdiğin arkadaş filmini izlediğimiz gün bana 'arkadaş olmuyor beni ve kendini unut ayrılığını yaşa yalnızlık ve aşk doğuştan gelir,senin varolma nedenin bu'dedin ve sonbaharla gittin.
artık daha iyi anlıyorum.sen evet sen hayal olmasaydın bu kadar koşamazdım peşinden.aşk yangından geride kalanlarla eskiyi yaratmaya çalışmakmış.gerçek olan bizim maceramız.direnmemiz.yalnızlık aşk ayrılık gerçek.kavuşmak çoğalmak sayfaları hiç yıpranmamış bir şiir defteri kadar samimi olabilir ancak.
aşk aslında çocuk kalmakmış be.hala ağlıyorum kuşlara,sonbaharda kokluyorum mazlumluğunu yaprakların,sokaktan bulduğum kedilerle oynuyorum gizlice mahallenin çocuklarıyla.ve hastalandığımda arıyorum annemi yanıbaşımda.
'sen büyümezsin'derdin.evet büyümedim hiç.çocuklaştıkça yalnızlaştım. seni aramaktan usanmadım.çocuklar gibi darıldım dünyaya tabii.
öğretmenime,komşumuzun genç kızına benzemezmiş ki aşk.sait faik'in dediği gibi kavun acısı gibi de değil.
çok ilginç ama sonbaharın yağmurlu yalnızlığında okul yollarında yürüdüğüm anlar gibi birşey aşk işte..........
sen yoksun.hiç olmadın.ölen bir şairin ardında bıraktığı bir burukluk sesini duymamak.olmadığını anlamak.gururlu ağlamaklılık gibi.
aşk hatıra defterinin silinmiş ama okumayı en çok istediğimiz sayfası sanki.
ayrılırken ağlamak gibi.....