Sen Sabahı Olmayan Gece

Ben
Sabahı olmayan bir gecede
Seni sevdim…

Seni aradım
Gecenin alaca karanlığında
Önümde ne olduğunu bilmeyerek…
Ama
Ecelim gözlerimde parlıyordu…
Seni ve sabahı görmeden,
Alnımda bulgur bulgur akan terim,
Gitme korkusuyla sanki yoldaş…

Gecenin sessizliğinde,
Seyredilen yıldızlar bir başka tat
Fakat
Hepsi toplanmış bir meşk ile
Sana imreniyorlar
Hasretle…

Her adımım yerle birleşirken
Ve
Ecelin uçurumuna düşme korkusu
Beni tedirgin ediyor
Seni ve sabahı görmeden
Uçuruma düşerken…

Senin gelmende benim sabahım
Güneşimsin!
Nerede olduğunu bilmiyorum,
Nerdesin?
Seni arıyorum…

Seni ararken
Sabahı olmayan gecede kayboluyorum
Ki sensiz, çaresizim…
Seni ve sabahı görmeden,
Azrail ile buluşmaktan korkuyorum…

Bir “R” harfinde
Seni gördüm, özledim…
On dokuzunda seni sevdim
Gençliğime sen ile başladım

Ve
senin ellerinle
şakaklarıma bir kefen sarmak istiyorum
ki toprak beni almağa can atsın
ki senin ellerinle bu beden değere misafir olsun!
Ve
Seni ve sabahı görmeden
Toprakla buluşmaktan korkuyorum…

Ey sabahı olmayan gece!
Bir aralık
Bir yaz akşamı gördüm sende.
Yıldızlar sevgili(m)siz parlıyordu
Ve şafağına ramak kaldı ki
Gecen yine baş gösterdi.
Sonra
Seni ve sabahı görmeden
Acılı yolculuğum başladı alaca karanlıkta.
Sabahına özlem!
Sevgiliye özlem!
Simasına özlem!
Bir gönülle ki,
Ateşten kalmış kül gibi.
Sabahını görmeden
gitme korkuculu bir özlem…

artık
“ben”i bana giydirin sevgilinin diyarında
Çekin bütün ruhları ki
Sokaklarda ayak seslerim çınlansın
Haydi
Çekin ki;
SABAHI OLMAYAN GECEDE
GÜNEŞ doğmakta!