Dökülürken pembe bulutlar
Göz kapaklarının altında
Yalın ayak geldiler Anadolu dan
Onurları ve yalandan ırak kemikleri vardı
Ve çivi işlemez çakır gözleri
Taşı toprağı altın dediler
Vurup sırtına ütopyasını
Bakir duygularıyla geldiler
Ve geldikleri güleç memeleri kuruttular
Puşt İstanbul un prangalarında
Ve neler peyda oldu yedi tepede
Yağmur yağıyor güvercin ölüleri
Kuşatılmış geceler uyuşturucu satıcıları
Ve sarışın yosmalar
Şeytanlığın dansında gezerken
Sarkıyor denize tutsak yakamoz
Tımarlı şeytanı besliyor kaldırımlar
Aç kalanlar kalbini yiyor
Sen puştsun be İstanbul
Üsküdar iskelesinde mendil satıyorsa
On yaşında mavi gözlü bahar
Deniz anaları küsmüşse kıyılara
Şiir yüzlü kadınlar
Bakamıyorsa şehrin dolunay emziren gecelerine
Tarih kokan sayfalar
Konmuyor sa sevdalıların ellerine
Genç ölüler düşmüştür gövdene
Güneşten uzak bıçak bıçağa..
Sen puştsun be İstanbul…
Kayıt Tarihi : 5.1.2014 22:19:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!