Sen Olursun Şiiri - Çizgili Mavi

Bir hikayem olsa kendimi anlattığım…
Kendimi, kendimden başlayarak herkese anlatabilsem.
Hece hece, harf harf yazabilsem kendimi kağıtlara.
İmladan yoksun, derin cümlelerle.
Doğumumla başlasa evrenin varlığı, ölümümle yok olsa,
Dünya denen han, ecelimle son bulsa,
Kopsa kızılca kıyamet, ardımdan kimse ağlamasa…
O hikayemin son cümlesi yine sen olursun.
Şehadet diye dilime düşer ismin,
Ben şahitlik ederim ki sevda diye bir şey var;
Hem de bu alemde.
Ben şahitlik ederim ki sevda, yanmaktır;
Cehennem ateşinde…
Hem de bu alemde.

Bir hikayem olsa, anlatsam kendimi dağa, taşa, yere, göğe…
Zifirden hasret, karanlık gecelerde,
Gökkuşağının gölgesi altında,
Mutlu bir bahar sabahına uyansa gözlerim.
Gördüğüm ilk günün ilk ışığında sen olursun!
Dolarsın odamın içine, dünyam nur gibi aydınlanır.
Duvardaki yılgın saat dar vaktinden utanır.
Dakikalar gelir bir yandan geçmek için sıra bekler,
Saniyeler kulağıma adını fısıldar.
Ben bilirim ki sevda diye bir şey var;
Hem de dar vakitlerde.
Ben bilirim ki sevda, duymaktır;
Duyulmayanı, söylenmeyeni duymaktır…
Hem de dar vakitlerde.