Sen Olunca Eylül Şiiri - Seyfi Karaca

Her katresi suyun onca güzelligine sarkilr baglayip
Güftesi bestesi göz agrisi gönül yarasindan hisseli armagan
Bulaninca heleki de göz bebeklerine müptela saklayan kirpiklerin
Akarsa oluklari divaneden olmus pinardir
Telden tele türkülerce cigligini uzaklara yakip cagiran
Sevgilim,
Ay yildizlar ve günes dogmasa da
Seni koysalar isiklar icinde dogar yagar sen olurdun bulut
Güzelligin simasinda ne arar sorarsa ask, sen olur yagardin
Özleyen hasretine icerdeki yanginlarimin
Yeryüzü katinda evim barkim topragim demeye ömrümün bu sefil vakti
Mavi boyayan kizilligin gündogumundan
Sonbahar sarisina göcebe güderdek sönen solan diger tarafini
Gecenin gönlünü görür derdini dinler
Gündüzün salincgini kurardin , rüzgar sana yagmur seninle
Nerden gelip kime gidecegini hic kimseye söylemeden
Aramizdaki sirra alfabesiz mektuplar söyler susardin
Hem de portakal yazi sari yapraklar dügün bayrami eylül günü böyle
Can ciceklerinden damla sagan bal arilari misalinin
Dallara tellere tüneyen aksam kuslariyla beraber
Igdelere ve ay ciceklerine seni süsleyen yediverenlerin
Seyrim sefam caginda tomurcuksa tomurcuk
Aski sana bana yorar,
Kuruldugun bagri sinemde sevgiler besler büyütürdün..

Eylül / 21