Sen Okyanus, Ben Bir Damla...

Okyanusa düşsem, bir damla gibi. Sen okyanus olsan, ben damla...
Haklısın asılnda bir damla ne verebilir ki okyanusa?
İçimde çığlıklar, ardımda geçmiş zamanın kamburu yaşanmışlıklar.
Sen hırçın, kimi zaman uysal ama her koşulda temiz,
Ama her koşulda gerçekleri yaşayan.
Masal tadında yaşadığım bir geceydi,
Aslında yarı kapalı gözlerle,
Dizine yasladım o gece umutlarımı,
Tuttum parmaklarından güvende olduğunu hisseden bir bebek gibi,
Ve sarıldım, kokun doldu içime.
Ardından masaldan uyandım.
Ve karabasanlara yumdum gözlerimi bu sefer de...
Kaybetmiştim o tatlı sohbetlerimizi, kahve keyiflerimizi.
Aramızda birşeyler eksilmişti.
Sen bir adım uzağıma kaçmıştın,
Benim hayallerime bir adım yaklaştığın anda...
Sabaha kadar yummadım gözlerimi,
Bir daha gebe kalmamak için aynı kabusa.
Seninle artık...
Saklamadım hiç kendimi,
Oyunlarla, planlarla uğraşamayacak kadar çocuktum
ve aslında aşık olabilecek kadar kadın.
Sana hep bir adım yaklaşırken,
Sen gerçeklerinle önüme engeller çıkardın.
Gerçi yazmaya da gerek yok sen herşeyi biliyorsun ama...
Sen okyanus, ben bir damla...
Haklısın aslında bir damla ne verebilir ki okyanusa?