Sen Okusaydın Mektuplarımı

Sen okusaydın mektuplarımı,
Üstelik meydanlara atıyorsun yırtarak
Senin meyhane hatıraların gibi,
Zihinsel arızanı sende görmelisin,
Geceleri dostlarım bekliyor diyerek,
Geç vakitte körkütük sarhoş,
Sabahları bile gelmeyişin gibi
Halbuki gelmelisin,
Benden ne bekliyorsun;
Ayrılık ufukta boy gösterdi duruyor,
Görmüyormusun,
Benim ne diyeceğime ne gerek var,
Pas ve kirler içindeki palto cebinde şişeler,
Gerdan açık yırtık gömlek,
Ayıkmaz dedikleri sokaklarda sen,?
Burada şimdi haklı çıkacak hangi bahanen var,
Gerçeklerin nelere dayanıyor?
İlk öğrenimden kaçışın gibi
"Sen" diye yalvarma artık,
Sen onu akasyalar arısında bıraktın geçen bahar,
Ben anlamıştım sorularıma karşı yutkunduğundan,
Kelımeler düğümleniyordu boğazına şarap gibi ,
Seni boğuyordu, çözülemiyordu ,
Tanık olmuştu akasyalar;
Zamana geri dön hatırla olanları,bırak sefih hayatı,
Aklını kullan terket refakatleri
Olmuyor değilmi? Zom olmak daha hoş,aleme karşı,
Döndük o günlerden şimdi sokağımıza geldik,
Seni taşıdım ama, her zaman taşır sanma,
"Seni seviyorum" sözünde boğuldun diyemedin,
Anlamadımı sanıyorsun?,
Yolumuzu heyelan kapadı artık,
Bana bir defa bile gülmeyişin gibi,
Bir şans daha sana çabuk ol,kış geliyor
İnhiraf etme, itiraf et.
Yoksa celseye gelmez akasyalar.

Enver Ünver