Sen o şehre dokunduğunda,
Şehir ağlardı sızısından...
Şimdi ayrılığı sapladığın,
O kentin en sen yerinden çekip,
Kınına koyuyorum usulca içinin hançerini...
Pas tutumuş yokluğunun dili kana bulanırken,
Tüm heceler yitirdi yanıkısını,sensizliğin küflü odalarında...
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta