Sen o şehre dokunduğunda,
Şehir ağlardı sızısından...
Şimdi ayrılığı sapladığın,
O kentin en sen yerinden çekip,
Kınına koyuyorum usulca içinin hançerini...
Pas tutumuş yokluğunun dili kana bulanırken,
Tüm heceler yitirdi yanıkısını,sensizliğin küflü odalarında...
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta