Allah; (C.C.) Dünya’da, seni; “Kendi yerine halife, vekil ve tüm yarattıklarına da, şahit kıldığı halde! ” bütün bu lütûf ve İhsan’ın bile, bir türlü uyandıramadığı ve “KULLUK” gibi bir çok yüce bir “RÜTBE”ye ve “MERTEBE’ye! ..” kavuştuğu halde; Şeytan’a, şeytanlara, cinlere ve şeytanlaşmış insanlara, yine de kul olan.. insan! Artık, “uyan ve biraz da, kendi kendine gel! ..” Eğer şayet; sen kendi kendine uyanmazsan, seni; senin iradenin dışında, yine uyandırırlar ve kendine getirirler ise.. işte, o vakit: “İŞ-İŞTEN, ÇOKTAN GEÇMİŞ OLDUĞUNUN RESMİDİR...”
VE BU SON! ! ! .. NE KADAR, KORKUNÇ BİR AKİBET OLUR! ..
S E N, N E S İ N? ..
surprizsite.com / ŞİİR NO: 04 / 04-04-2010
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta