Sen Nehri Şiiri - Adnan Durmaz

sabaha az kaldı
göğerir ufuklar rüzgar çıkar
zaman sen suları
karışır ansızın yaprakların sesine
ipek eteklerin esrarlı hışırtısı
eskil zamanlardan bir kadın
monalisa gülüşlü
düş
kasvetli ihtişamından konakların
dolanır dizelerimin ayışığında
yalnızlığım üstünde kan ışıltısı
ansızın sen yağmurları
gecenin en imansız yarısında
akar misk ü amber ten suları
mürekkebim olursun ak kağıtlarda

kavaklar raksa durur -ay susar - çiçekler tomurcuk yarar
kalbim
küheylanım
yalnızlığın yarlarında geçitler arar
al beni yar
sağnak sağnak hüzün yağar
karanlık safran sarı
ağlar gecenin gazelhanları
ve yağar doludizgin sen yağmurları

sabaha az kaldı
köskendim duldasında
kaç gözyaşları kurumuş yalnızlığın hasırı
seninle bulutların kilimine uzanmak vardı
yıldız düşmüş saçlarına ölesim gelir
bana çay verecektin
bir dağın yamacında
bahar bahçe bir zemheri
çekip gidecekti yanımızdan
yaban kazları kekre kekre ötüşür hani
şimdi kalbimden
kan revan
akar
yakar
yıkar
sen nehri
2

yağmasın sen yağmurları
hasatsız kalsın kalbim
ıssızlar ben olayım
dikenler büyüsün bağrımda
kanaya kanaya
ben senden arınayım
sen yoksan
yarama yaranı sarınayım

ıssızlar ben olayım
kalayım
ayım yad buluta girmiş
yalnızlık baharıma yılkılar salsın
toynak toynak dağlanayım
akmasın
sen
ırmağı
kalbim
yaralı kalsın

sen rüzgarıydı ömrüme esen
düş yandı gülüş yandı
hüzününden küheylanlar
karanlıkta kapaklandı

bozkırımda sen nehrinin boş yatağı kaldı

karanlığın canda kaldı
arzumanım
sende
kaldı
git hadi

2001
adnan durmaz