Sen ne güzel bir yalansın

Sen Ne Güzel Bir Yalansın

Sen ne güzel bir yalansın, hep inandım.

Bütün gerçeklere göz yumdum,
Gözlerindeki yalanda kendimi buldum.
Zaman seninle aktı damarlarımda,
Ben hep seninle yaşadım, sana aldandım.
Sen ne güzel bir yalandın öyle,
Her yalnızlığımda ben sana sarıldım.
Ne güneşe ne de aya,
Ben hep sana tutuklu kaldım.
Ne güzel bir yalansın sen öyle,
En umutsuz zamanlarımda
Hep seni arayıp kendimi avuttum.
En içten dileklerimi senin adınla süsleyip
Yarınlarıma ısmarladım, inandım.
Koca bir hayatı, bir geçmişi,
Sonunu düşünmeden sana bağladım.
Sen ne güzel bir yalansın hep inandığım,
Hiç sorgulamadığım, umarsızca yaşadığım,
Umutlarımı bağladığım, cennetim sandığım…
Sen ne güzel bir yalansın böyle…

Sen ne güzel bir yalansın.
Kalbim senden aldığı yaralarla dolu ama
Yine de yokluğu tek aranansın.
Yolların çıkmaza girdiği yer, sahillerin sonu,
Aklın ve mantığın bittiği noktasın ama
Gözlerimin gurbeti, yüreğimin tek vuslatısın.
Sen ne güzel bir yalansın hep inandığım,
Tek çaresiz kaldığım, gücümün yetmediği,
Gönlümün bile bile kendini esir ettiği,
Tutsak olduğum şehir,
Aşk denilen sonsuz ilk ve son yaram,
Şikayetsiz kavgam, acı yenilgim,
Tatlı kabullenişim,
Sen ne güzel bir yalansın…

Sen benim sorgusuz sualsiz tek inandığım,
İçinde yanlış olmadığını sandığım,
Baharı düşleyip çiçekler açtığım,
Ellerimle kurduğum kocaman bir dünyaydın içimde…
Gerçeklerle öyle bir yüzleştim ki sayende
Ne aklımda sorulacak bir soru
Ne de yaşayabileceğim bir mevsim kaldı.
Ellerimle kurduğum ne varsa
Sen gözlerinle yıktın ama
Her şeye rağmen yine diyorum işte,
Sen ne güzel bir yalandın, ben hep inandım.
Sen ne güzel bir yalansın, ben hep inanırım…

Yaman Karaca