Hem bonkörsün hem nankör.
İyiyi kötüyü bilmezsin sanki kör.
Hastalanınca, yatarken...
Ranzanın başında...
Sağlık nedir gelmez aklına.
İyileşir taburcu olursun,
Sıhhat bulunca...
Ölüm nedir gelmez aklına.
Anlayamadım ben seni,
Ey Adem oğlu...
Kimsin?
Nesin?
Nereden gelip,
Nereye gidersin?
Anlayamadım ben seni,
Sen nasıl bir şeysin?
Adıyaman
Kerim BaydakKayıt Tarihi : 26.7.2006 08:04:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hastahanede ameliyat olacak bir arkadaşım vardı.Ameliyat olmuştu. ameliyattan önce hastalık nedir bilmezdi, hatta hasta olanlarla dalga geçer. Alaya alırdı. Her ne kadar yapma etme dediysekte bir türlü huyundan vazgeçmiyordu. Ne zamank başına gelipte hastaneye yatınca, hele ameliyat masasına hazırlık yapınca işte o zaman korkmaya başladı. Bizlerden yardım istedi Dua talebinde bulundu. Bize hak verdi haklısınız dedi ama geç uyanmıştı. Sonuçta uyanmıştı. Ama illaki insanın uyanması için bir takım olayların yaşanması mı gerekir. İşte insanoğlu böyle bir varlık. Hastalanmadan kesinlikle hastalanmayacağını düşünür, hasta olanca da kesinlikle iyileşmeyeceğini düşünür.İsan çok nankör oluyor. Elindekilerin kıymetini bilimiyor. Ancak son pişmanklıkta fayda etmiyor. Hastalanmadan sağlığın, ölmeden yaşamın kıymetini, yitirmeden elindekilerin değerini... çok iyi bilmek gerekiyor.Uyanık olmak, uyanmak, elindekilerin kıymetini bilmek dileklerimle...

TÜM YORUMLAR (1)