Ah ile parlayan sen misin.
Yokluğuyla övünen ben miyim.
Dudakları donduran bu ateşte,
Yanan sen misin,yoksa ben miyim.
Her aşık baharında ölür,
Ateşinide yanında götürür.
Kimi tomurcuklarda dallarında vurulurlar ama
Düştükleri yer dik durdukları yerdir.
Gittiğimde sen,durduğumda sen.
Durduğuma sebep,sen misin.
Giden,ben miyim.
Adımların ürkekti,yürüyordun,
Koyu bir yalnızlığın içinden
Başka bir yalnızlığamı gidiyordun.
Kaç yalnızlık eskittiğimi düşündüm
Tenha gözlerine baktığımda.
Gözlerinde olmayan ben miyim.
Yoksa sen misin.
Kayıt Tarihi : 21.12.2007 02:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
sevgili kardeşim...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!