Zaman, çok şeyi götürdü hayatımdan.
Önce sen gittin, sonra ben.
Yıllar geçse de, tükenmez dediğim sevgiler,
Albüm yapraklarından, gülümsüyor şimdi.
Yağmurlar üstüme değil de içime yağarken,
Ve söndüremezken, aşk dediğim ateşi,
Böyle düşünmüyordum, kendime dair, sevgiye dair.
Tanımıyordum insanları,bilmiyordum yalancı gülüşleri.
Kendimden uzaklaştığımı, kendi kendimi aldatışlarımı,
Seni gördüğümde, ben gibi olamayışlarımı,
Aşk zannettim hep,
Hayatı bir yudum, sen zannettim.
Seni seviyorum!
-“ben” de!
Hayal oyunlarını,
Filmler de bile, çabuk olmazken bu kadar.
Olmayacak duaya, aminler yağdırışlarımı,
Anladım ki, resim çok bulanıktı,
Ben, sen zannettim.
Kayıt Tarihi : 3.12.2005 05:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ümit Buget](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/12/03/sen-misin-25.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!