Kapım çalıyor kim geldi?
İlham perisi mi yoksa sen misin?
Aydınlıktı yüzüm gözlerim gülerdi
Bu acıyı çektiren bana sen misin?
Kapıda kaldın buyur gel içeri
Yeni kahve demlemiştim
Kırk yıl hatrı sarar içeni
Farkettim, kahveyi sevmemiştin
Hatır bilmezdin, bilirdim
Bana başkasından gelmiştin
Başkası olacağımı da bilirdim
Hatırlarım, benden de gitmiştin
Kahveni yarım bıraktın
Gitmek için ne bu acele
Arkandan bakarken karanlığa daldın
Sanki son hızda yürür gibi ecele
Gidişin var dönüşün yok
Biletin tek yön kesilmiş
Öyle bir kızdı ki bir gün var bir gün yok
Varlığını yokluğumda hissetmiş
Trene yetişmişsin, sevindim
Kavuşmuşsun sevdiğine
Kara tren tez varmış
Varmak istediğin yere
Dostlar söyledi mutluymuşsun
Sevdiğin, çiçekler vermiş sana
Geleceğe dair umutluymuşsun
Oysa yer vermemiştin bana
Mutluluğunuz daim olur umarım
Gözlerinizin içi güler hep
Mutlu haberlerinizi dostlardan duyarım
Dostlar anlatır gülerek
Bense yalnızlığıma ağlarım
Kayıt Tarihi : 27.4.2025 17:41:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!