Sen Misin Şiiri - Burhan Kırıcı

Anların anıya döndüğü vakitlerde
uyku tutmaz bütün uykular uzaklara sürgün
ve bir anı vurulur çırpınır ter gölge alevde
Vangölü ekspresi tırmanır,
serseri yalpalar bir dağ doğurur çığlık olur meçhul
şehir gelir sığar kirli su kadrajına
Yüze okunan idam fermanı kadar çürür ömür
En güzel anların katili sen misin?
Beton sunaklara bırakılan biçare otlar kadar solgun
Şehir varoşunda yüzü kirli mutsuzluğa çemkirli inat
Bir dul öncesi sevinçlere düşen yeis kadar
parmak uçları ıstırap dolu...
Ne tuhaf taşralı hıncı ile boğar gülümsemeyi bir o kadar
Ocaklara ateş düşüren sen misin?
Beyaz, sarı ya da yeşil mevsimlerden gün almamış
bebekliğin hatırlanmadığı kadar
Damar damar şah damardan süzülen kendim kadar...
Bu şehir kadar...
Mankurt dudaktan dökülen sarhoş kelam kadar
Yastıkta pıtrak hisler ve henüz söndürülmüş gözler
Geceye hüzün çeken sen misin?
BURHAN KIRICI/ADULE- Düş ve Ölüm23
Arsız kelimelerin sindiği başucumda
mahzun bardak ve sürahi...
Ölür su ve ölür hayal öykümün
bütün kahramanları birer birer
Lavra defnedilen bardakta kaybolur zülfün
Suya zehir katan sen misin?
Habil’i vuran Kabil,
Kabili vuran yok patlayan masum yürekler
Çağlar boyu Bağdat’ı Sokak Sokak dolanır Hulagu
Narın yükseldiği kerahet deminde
Çaya düşen baldıran sen misin?
Bir siren çalar! Düz ve ardından yükselip alçalan!
Kadavra sinek kadar değeri yok canın
Gelen kandır... Kokudur... Feryattır
Onca katil sözle yüreklerde
İnfilak infilak büyüyen dinamit
Boğazda kerme bırakan urgan sen misin?
Manşet... Manşet... Saman kokan kâğıt
Ölü rüzgârlar avuçları terk etti
Annelerden kopmaz ağıt
Kalemin mürekkebinden dökülür gavur deyişler
Kızgınlığım dilsiz yani ben ki her şeyimle taze gelin
suskunluğu
Bağrımı fersah fersah yakan sen misin?