Sen misin? Şiiri - Yusuf Aldemir

Çok özel bir mana var gözünde,
Özün, iyiliğin annesi sözüm, özünde.
Közünde kaynıyor acın ama yok dilinde,
Ateşin gölgesi yok, gören gözde gönülde.

Bilmem kaç asırdır ruhun hıçkırıklarla ağlamış…
Sevdiğin her kalpte, kalbin neden yara almış?
Değil sana şiirler seni sevmek bile az kalırmış,
Öyle ki seni sevmenin talihine hiçbir kuş konmamış…

Derdinden aşıkları günaha yönelten misin?
Bir bahar kokusuyla huzura şeref veren misin?
Güllerin güzelliğini utandıran, söyle, sen misin?
Yazılan her özel satırın sahibi, sahiden, sen misin?

Sensin sen, varlığıyla perileri sarhoş eden,
Gülüşünle güneşin varlığını her daim tazeleyen.
Büyüklüğünle kâinat yörüngesinde görünen,
Bir resmin, sanat tablosusun gerçeği geçen.

Nedendir bilmem, halin gözlerimin tam dibinde
Dil zikretmezse de kalp derdinle olacak avare,
Velhasıl kadeh kalkıyor içinde ki direnişe
Ruhuna selam olsun, kalbin iyiliğin evinde.
-Metânet