Sen'mi?sin... Şiiri - Ahmet Levent Ay

Görmezdim gökyüzünü! Me?er açan “sen”mi?sin.
Cehaletten, “Saadet”e metamorfoz “sen”mi?sin.
Dinlemem ba?kalary, kan kusan ?arkylary...
Bir ömür dinlenecek, musiki de “sen”mi?sin...

Hem kalplere vird-ü zeban, ham ruhlara renkmi?sin!
Hem akylsyza akyl, susuzlara selmi?sin!

Fah?etmem ba?kalara, syrlar syrry 'sen'mi?sin.
Kalpte bin lisan ile dile gelen 'sen'mi?sin.
Güzelli?i ararken tuvallerde ressamlar...
Her gün bin misal ile göze gelen 'sen'mi?sin...

Hem dillere nakarat, ilhamlara ?evkmi?sin!
A?yzlarda lokum, bal... ?erbetlere denkmi?sin!

Gönlüm dü?mez a?klara, ?ah-y ma?uk “sen”mi?sin.
Mecnun, meczup aranan; arzulanan “sen”mi?sin.
Pervaneler ko?arken yalancy y?yklara...
Semayy aydynlatan ?ems-i Sermed “sen”mi?sin...

“Ene”min de miftahy, içimdeki “ben”mi?sin!
Hem ?ah damarymdan yakyn, hem ula?ylmaz “el”mi?sin!

Sevemem artyk gayry, gayryn gayry “sen”mi?sin.
Ystemem ba?ka hayry, hayryn hayry “sen”mi?sin.
Senden ba?ka teselli ararken çaresizce...
Cümle dertlere deva, hem de çare, “sen”mi?sin...

Hem her yerde görünen, hem gizlenen “sen”mi?sin!
Her kula?ymda avaz, hem duyulmaz sesmi?sin!

Gezerken seyyareler, tavaf olan 'sen'mi?sin.
Yanarken pervaneler, y?yk saçan 'sen'mi?sin.
Senin a?kynla vecddir; gelmeler ve gitmeler...
Bahrin med-cezirle andy?y da 'sen'mi?sin!

Her kitapta yazylan, hep okunan 'sen'mi?sin!
Ruhlara ab-y hayat vallahi de 'sen'mi?sin, billahi de 'sen'mi?sin!