Sen Leyla Güldün Ben Mecnun Oldum.

Ne suç bendedir, ne günah benim
Sen Leyla güldün, ben Mecnun oldum!
Ne elin, ne tenin bilir, tenim…
Sen Leyla güldün, ben Mecnun oldum!

Çağladı gözlerinden aşk nehri
Sel aldı, kuma döndü kalp şehri,
Bir çift sözle, vurdun gönle mührü
Sen Leyla güldün, ben Mecnun oldum!

Ne gün doğdu, ne bir akşam indi
Karıştı kara mor, gökler dondu,
Gözlerim kuşça, gamzene kondu
Sen Leyla güldün, ben Mecnun oldum!

Arzı çekip aldın, boşluktayım
İki göz arası, kuşluktayım…
Aklı düşe sardın, hoşluktayım
Sen Leyla güldün, ben Mecnun oldum!

Gül’dün, adım adım durdun selvi
Dağ oldu zerre gam, kül can evi,
Tattım, bir tebessüm çöl alevi…
Sen Leyla güldün, ben Mecnun oldum!

Söküldü ruhum, ilmek ilmek ip,
Çöle çekti ellerin, gerdirip…
Ceylanca eteğinde gezdirip,
Sen Leyla güldün, ben Mecnun oldum!

Yürek nâr, tutuştu göz ucumdan
Sevdan süzüldü, aktı avcumdan,
Şimdi nasıl kaçayım avcımdan
Sen Leyla güldün, ben Mecnun oldum!

Aynı göz müydü, Hallâc’ı vuran
Yunus Emre’yi çöle vurduran,
Sen miydin, Karani’yi yorduran…
Sen Leyla güldün, ben Mecnun oldum!

Yüzünden ötesi yok aynamda
Kalpte sen, ruhta sen her anımda,
Hak dergâhı oldun şu canımda
Sen Leyla güldün, ben Mecnun oldum!

Tanımam ben beni, deli bildim
Aşkı hârım, gönlü külü bildim,
Yandım da, bülbülü, gülü bildim,
Sen Leyla güldün, ben Mecnun oldum!

Naz eyle, devrilsin gönül çınar,
Çağlasın aksın, gözyaşım pınar…
Derler ki, mumu yakan da yanar…
Sen Leyla güldün, ben Mecnun oldum!