Sen Kutla Üç Yüz Altmış Beş Günlük Vahşe ...

Sevgilimizin dediği ''Cennet annelerin ayağı altındadır''
Sözüne kıymet vermeyerek
Cehennemim olup, ayaklarının altına aldın beni.
Yakıp, yıkıp, oradan araya savurdun
Başımı taştan taşa vurup
Yersiz, yurtsuz bıraktın beni
Sevgilimizin dediği ''Kadınlar sizin gelincik çiçeğiniz''
Sözüne kıymet vermeyip.
Sevgilimiz beni sana emanet etti,
Sen ise, sevgiliye verdiğin sözü tutmayıp
Aldığın emaneti kapı dışarı ettin.
Ben sana ana olup, seni içime sığdırdım,
Sen ise, koca dünyayı dar ederek bana
Mezardan başka sığınacak yer bırakmadın.
Ben sana yar oldum,
Sen ise, yar yarası olup
Onulmaz dertlere saldın beni.
Bana ellerinde çiçeklerle gelmişsin;
Bir bak bakalım,
Çiçeklerini tutabileceğim ellerim var mı?
Ne çabuk unuttun bileklerimden kesildiğimi!
Bana şiir gibi sözcüklerle gelmişsin;
Zamanı başa sardım
Bir dinle bakalım
Ağza alınmayacak küfürlerini!
Bana hediye olarak
Upuzun ve rengi beyaz olan elbise almışsın;
Ne çabuk unuttun bedenimi parçaladığını!
Bedenimin parçalarına böldüm hediyeni,
Hadi giydir elbisemi,
Bu elbise kırmızı çiçekli değildi deme,
Canım kanamakta hep.
Bana canımsın derken
Canıma alacaklı gelmişsin.
Binlerce can aldın yetmedi mi,
Kadın neslinin tükenmesi mi gerek cana doyman için?
Bana bir günlük kadınlar günü lazım değil,
Sen kutla üç yüz altmış beş günlük vahşetini.