Rabia Balaban - Sen, kötü dünyanın tohum ...

Sen, kötü dünyanın tohumu

Sende kaldı tüm gülüşlerim. Gönlüne emanet bıraktığım tebessümlerim şimdi sende tam bana yabancı. Yarını olmayan sevdana emanet tüm güzelliklerim şimdi sende doğru bana yalancı. Akşamları kaldırımlar boyu merhamet dilenen avuçlarım, o herkesten bir parça sevgi isteyen avuçlarım artık bir sana açılmaz.

Ağırlaşıyor günlerimin hayatıma yansımaları. Dünyanın gerçek yapısı bir zamanlar düşüncelerimde daha mükemmelken, şimdilerde sükûtu hayale bezenmiş ruhum artık biliyor; acımasız, hoyrat, merhametsiz bir yer burası ve sen bu dünyanın tohumu, onun en kusursuz kurgusu. Vahşice payıma düşenimsin. Alıştığım yalnızlıklarım adın. Bunca anlamsızlıklar silsilesinde tükenirken umuda küsmelerimsin. Sen damarlarımda sızlayan soluksuzluk duygusu, beni dirhem dirhem öldürenimsin.

Sen bin yıllar ötesinden gelip yüz yıllardır sevdiğim, benim hayatıma tek kastedenimsin.