Sen Köşesi Şiiri - Büşra Betüm

Unutmak dedin sevdiğim,sen ne dediğini bilmiyordun. Kalbim olağanca hızlı çarpıyordu ama sen duymuyordun.
bu gün ayrılığımızın 22.günü ve beni unut dediğin günü hala unutamıyorum...
Yokluğun,öyle bir yara açıyor ki yüreğime ben her gece sen diye ağlamaktan yoruluyorum.
belki gelirsin,dönersin öyle çok bekliyorum ki ben,ben olmaktan çıkıyorum sevgili...
Günler asırlar kadar iz bırakıyor yüreğimde her geçen gün ve sen gelmiyorsun ben yine sen köşesine gidip ağlıyorum.
Göz yaşlarım damla damla zeminde ki mermeri aşındırmakta,ben seni asırlar geçsede bekliyorum bak,umudumu yitirmiyorum sevgili..
Ahh.. sen köşesi sen kokuyordu eskiden,şimdi yeni sevgililer var orada,geçerken gözüme takılıyor ve gözyaşlarım zehir olup akıyor adetaa..
Halbu ki ben senden gelen zehrede kabuldum,gelseydin,gelmedin.
Ve ben yine sen köşesine gidip ağlıyorum,haykırışlarımı duyan ev sahipleri kızıyordur belki ama ben birtek sen köşsinde anılarımı tazeleyebiliyorum.
Sen olmadan...
Sokakta kimi görsem seni görüyorum sanki,bu leylayla mecnunun aşkını da geçti..
kavuşmak isteyipte kavuşamamak,rüzgara derdimi anlatmak,ölümü saniye,saniye çağıyor ve ben Sen köşesine gidip ağlıyorum.bıraktığın izleri kaybolmasın diye hep beynimde canlandırıyorum,gözlerin eyy sevgili ayrı bir okyanus ben her gün o okyanuslarda boğuluyorum.
Gel sevgili seni ben sen köşesinde bekliyorum...