Sen Konuştukça Şiiri - Cevdet Öztürk

sen konuştukça
kurumaya yüz tutan
dallarıma su yürür
sisler çekilir gerisin geriye
bir kış ikiye yarılır
buzlar erir
cemre düşer toprağıma

sen konuştukça
ırmaklar akar
şelaleler çağıldar
dağ başları çiçek açar
kelebekler uçuşur
ceylanlar bana bakar

sen konuştukça
umut yüklü
gemiler uğrar kıyılarıma
tayfalar muştular getirir
uzak diyarlardan
temiz duygularıyla
çocuklar doldurur bahçemi
şen –şakrak

sen konuştukça
rekkaseler iner tepelerden
süzülerek
bin bir ışık haleleriyle
sunarlar güzelliğini
bu güzellik karşısında
deniz ürperir
önce yıkar çevresini
sonra çeker dalgalarını
utangaç tavırla
toprak depreşir
silkinip kalkarcasına
yerinden
yeşil örtüsü dalgalanır
ağaçlar kurtulmak ister
köklerinden

diri meyvelerle donatılır
sofralar
şölenler kurulur kırlara

sen konuştukça
yaklaşır bir fayton
alır bizi
ıslık gibi hızlı
su gibi yumuşak
kayarak toprak yollardan
ulaştırır kuş tüyü minderlere
hoş kokulu yastıklara
masallar zirvesine

konuş
ister yalan olsun
çocukça inanayım
uzat beyaz ellerini
düşlerime
bu düş hiç bitmez sanayım

konuş
kırık bir tebessümüne
bin hayal katayım

konuş
sen konuştukça
kurumaya yüz tutan
dallarıma su yürür