Sen Kokmasın Şu Topraklar...

Bir kere de,

Sen kokmasın şu topraklar,

Akmasın,

Sokaklardan gülüşlerin

Ve

Karışmasın yürek altı sularıma,

Kaynağımı coşturmasın…

Olmaz mı?

Bilirsin ki sesinin değdiği her zerrem

Sana doğru filizlenir,

Yaralarımı parçalar da

Daha da derine iner köklerim,

Ve

Yüzümü

Yine de hep sana dönerim…

Nankörlük!

Bilmedi ellerim ve dualarım hep sanaydı,

Sen yağdın!

Senle yıkandı topraklarım,

Ve battığında yine de yüz çevirmedim.

Gün(ün) e'bakan olmadım örneğin.

Yokluğunda ölmedim yani…