Sen Kokayım Şiiri - Rıdvan Cankiç

Hatırlıyor musun?
Uzun bir aradan sonra sana sarılmıştım.
Hayalimdeki şey seni kollarıma almanın dışında,
Çenemin omzuna ve yanağına değmesiydi.
Ama olmadı!
Kaza ile burnum gerdanından bir nefes aldı
Deriiiiiin bir nefes hem de.
O kadar güzeldi ki,
Sarılmamız kısa sürecek diye,
Bir nefes daha aldım teninden.
Sonra kendimi senden ayırdım.
Bir nefes için de diğer tarafına attım başımı.
Senden tekrar ayrıldığımda
Ağzımı bıçak açmadı.
Bana "neden sessizsin bugün" dedin.
Cevap veremedim.
Çok istedim cevap vermeyi.
Ama olmadı!
Bilmeni istemedim,
İçime çektiğim kokunu kaybetmek istemediğimi.
Hep sen koksun içim istedim.
Öyle sen kokayım ki,
Öldüğüm zaman cesedim çürüse bile,
Sen kokayım istedim.
Cesedimin koktuğunu hissedenler.
Ne güzel bir ölü bu desinler.
Ben ölsem bile seni tanısınlar istedim.
Ama bunu sana söyleyemedim!
Hem de hiç bir zaman!
Sen benden önce öldün!
Beni yalnız bıraktın!