Sen kokan tek bir nefeste

bak ıslattım bir tomar el değmemiş düşü
gözlerime kim acıyı okuyup ağlamayı öğretti

geceye biraz sen birazda ben sürmüştüm
neden kapkara matem bürüdü nerde yıldır yıldır yıldızlara

oysa küçük bir senli gülüş yeter
bayramlık urbalarını giyinmiş arsız çocuksu

sevinçlerime...
sevgili aşk kapkara geceye
dikenli tel örgülerin ardından uzanıp
ay kırpıp konfeti misali yıldır yıldır yıldız yapmak

ayın şavkı düşmüş dudaklarında ılık ılık ıslanmak
seher vakti yalın ayak güneşe el ele yürümek değil miydi...

göçmen kuşları
vedasız gurup vakti uzaklara uğurlamak

avuçlarında
kır çiceklerini al beyaz gelincikleri açtırmak
gamzelerinin çukurunda sevinçten çılgınlar gibi ölmek

saksında begonyalara avluda ortancalara tutunmuş
şebnemler gibi titreyerek gün ağarırken ölmek değil miydi...

martı çığlığında uçurum sessizliğine
yüz üstü tebessümle düşmek senli tüm yakarışlara amin diyerek...

aşk alınan her solukta tek nefes olmak
sen kokan tek bir nefeste yüzünde gülücüklerle can vermek değil miydi...

oysa aşk
sana kifayetsiz sefil sözcüklerle sana onlarca şiirler yazmakmış ...

Hasan ODABAŞI