Sen Ki... Şiiri - Nev-i Tecessüs

Sen ki,
Gönüllerimizin sultanısın,
Tüm dünya senin aşkınla mecnun,
Tüm insanlık sana hayran.
Daha önce gelmemiş böyle eşsiz bir insan,
Ahlaklı, zeki ve de derun.

Sen ki,
Ummanlar kadar açmışsın ufkunu,
Ufkunu, sineni ve ruhunu.
Kendini insanlığa adamışsın
Adeta,
Adeta ummanlar sen olmuş,
Sen ummanlar olmuşsun.

Sen ki,
Sevdanla yüreklerimizi dağlayansın.
Senin sevdanın düştüğü bir yürek
Atmaya mahkûm olur titrek titrek.

Sen ki,
Efendimiz olmuşsun bizim,
Biz de senin aciz ümmetin.
Sevginle bizleri öylesine sarmışsın ki,
Başka şey görmez olmuş gözlerin,
Ve tekrarladığın tek söz olmuş:
“Ümmetî, ümmetî…”

Sen ki,
Müminin gözündeki yaş,
Aşığının başındaki tâç olmuşsun.
Senin adını anan kimse,
Başka adları manasız bulmuş,
Belki de gereksiz.

Sen ki,
Bizi ölesiye sevmişsin,
Ancak,
Biz değerini bilememişiz belki.
“Ya Ömer, beni nefsinden çok seviyor musun? ” demişsin,
Biz kaçıncı sıralara koymuşuz seni.
Ne acı Ya Rabbi!

Sen ki,
Âlemlere rahmetsin,
Tüm kâinata sebepsin,
Gelecekse dert, çile senden gelsin,
Sen Allah Resulü Muhammedsin.

Sen ki,
Hem öksüz
Hem yetim gelmişsin dünyaya,
Ömrünü, fikrini savunmaya harcamışsın,
Zaten bu şekilde sevgililer sevgilisi hâline gelmişsin.

Sen ki,
Habibullah’sın.
Sevgili,
Ne güzel kelime!
Biz de sana sevgili diyoruz ya zaten,
Ne kadar hak etmesek de bazen.

Sen ki,
Güllerin Efendisi’sin.
Gül kadar güzel,
Gül kadar nârin.
Aynı bir gül gibi,
İnce, zarif karakterli.
Gül kokulu,
Gül yüzlü,
Rahmet Peygamberi.

Sen ki,
Maşukusun hepimizin.
Biz de,
Aşkına layık olamayan
Âşıkların senin.
Senin aşkın tüm ümmetini sararken,
Bizimkisi seni dahi kucaklayamaz belki.

Sen ki,
Kapısına köle olunacak efendi.
Biz,
Kölen bile olamayacak acizleriz.

Sen ki,
Analar, babalar uğruna feda edilen,
Bir tebessümü ümmetini sevindiren,
Âlemlerin sultanı.

Sen ki,
Sabır abidesi.
Binlerce, yüzlerce kez kovulsan da kapılardan,
Davanı anlatmaya devam ederdin.
Ebu Cehil kaç kere kovmadı ki seni?
Kaç kez müşrikler tarafından taşlanmadın kim bilir.
Fakat, öyle yüce ideallerin vardı ki senin,
Onlar yoluna bedenini siper ederdin.

Sen ki,
Dünyaya izdüşümüydün cennetin,
Adeta bir Saye-i Nur gibiydin,
Ve yolun da cennete giden bir yol idi,
Doğru yolun ta kendisi.

Ve elbette Sen ki,
Bize şefaat edeceksin,
Öyle umuyoruz biz.
Biz ümmetin affına aciz.

Ya Rab, sen bizi affet!
Şefaat, şefaat Ya Muhammed!
Bizlere şefaat et!

Sallallahu Aleyhi ve Selem