Sen Kendini Ne Sandın Şiiri - Şevki Çiftçi

SEN KENDİNİ NE SANDIN

Sultan Süleyman'mısın
Sen kendini ne sandın.
Hiç ibret almaz mısın,
Sen kendini ne sandın.

Geçip gidince asır,
Kalmaz ki hiç bir eser,
Yerinde yeller eser,
Sen kendini ne sandın.

Hayat Hak selamıdır,
Malumun ilamıdır,
Dinle Hak kelamıdır.
Sen kendini ne sandın.

Dağa taşa kurt kuşa,
Bak şöyle baştan başa,
Hayatı doğru yaşa,
Sen kendini ne sandın.

Bülbül gülün dalında,
Gül hep kendi halinde,
Arı petek balında,
Sen kendini ne sanırsın.

Yerin göğün sahibi,
Kim ola kim habibi,
Göz kaf dağında gibi,
Sen kendini ne sanırsın.

Ne var ne yok elinde,
Kimin adı dilinde,
Herkes kendi ilinde,
Sen kendini ne sanırsın.

Kim var dünden kalan,
Gitti hep yükü alan,
Var mı bahtiyar olan,
Sen kendini ne sandın.

Gir birinin gönlüne,
Ay çizilsin anlına,
Vefan olsun aslına,
Sen kendini ne sandın.

Olsun hüsnü hatime,
Selam saldım atime,
Sebeb kim beratıma,
Sen kendini ne sandın.

Şevki Çiftçi.