Sen kendini mahkum ettin

sen kendini;
saçına karlar yağacak hücrelere kilitledin
ne bir anahtar var elinde şimdi,
ne pası yontulmamış bir kilit.
gölgenin düştüğü duvarlar ihanet
ve yalnızlığın taş tutmuş şekli.
ses geçirmez ve vurdumduymaz.
nereden dinleyeceksin
canının çektiği türküyü
hani adı hasret
ve tel tel sevda kokan.
özleyeceksin….

hiçbir kız çocuğu ip atlamayacak
pencerenin önünde.
Düştüğü yerde kalacak
Çivisinden kurtulmuş
Duvarında asılı resimler.
çok dualar edeceksin solmasın diye
ellerinle diktiğin rengarenk çiçekler
ama her gün bir başka yaprak
düşecek bir başka gölgeye
üzüleceksin.

sen kendini;
bensizliğin zirvesine çıkmaya mahkum ettin.
ve en dumansız dağ yamaçlarında
buz tutmuş kuytular oldun.
hiçbir göç duymadı sesini
sessizliğin sesini dinledin.
biliyorum hala içindeki huysuz çocuk
gelecek diyor,
yangın başlamıştır bile yüreğinde.,
gelecektir hele bekle
gün geceye döndüğünde.
sen kimseye kulak asma sevdiğim
ben şimdi düşünme mevsimindeyim.
içimde güneş yeniden doğuncaya kadar
üşüyeceksin.