Sen kelebeklere vurgunken

umutlarım çarmıha gerili yüreğimden kopmuş
bir hüznün vardiyasında bahtımı karşılar yalnızlık
düşerim menzilsiz yollara
her fecir vakti

kırılmış işte neyleyim sabrımın asma kilidi
bir rüzgarın peşi sıra savrulurum
sadece Rab’bın bilebileceği bir mekanın mahalline
kavrulmuş bahar çiçeği gibi yanar içim
öfkelerim alev alev

Bir kızılca kıyamet ki cehennem ateşli
Günahları da katıp önüne yutar tüm hayallerimi

zinciri kopuk pişmanlıklar yok, keşkeler asla
tüm duygularım zihnim kadar karmaşık
gözlerimin her dokunduğu yerde
kara büyülerle düğümlenmiş nice intihar çığlıkları
adını ölüm koymuşlar

dökülüp saçılan gecelerde
cühela saatlerin zulmüne uğrarım
hepten bezirganlaşır ayaza tutulmuş ruhum
kabuslu rüyaların sahrasına dökülür
yelesinden tutulmuş atlar misali ,
suya inmiş gibi

bir ıhlamur masalına tutulmuş
mevsimi olmayan zamanlarda
herkesin kullanmadığı duyguları,ırgat olarak yüklenirim
su gibi aziz ekmek gibi kutsal bilirim sırrını
o sonsuz göklere salıverilen beyaz güvercinlerin

bana cennet misali yarınlar vaat edilir
sen kelebeklere vurgunken

redfer