Sen Karı Sevdin Şiiri - Osman Kadir Kutlu

Aşk bir tohum olup bağrıma düştüğünde
Bilmezdin fidan olup büyüyeceğini
Bilmezdim kök salıp kalbimi deleceğini
Yine de ben,kar suları aşkımı sularken baharı sevdim
Sen,karı sevdin.

Haykırdım sevdiğimi mısra mısra,vadi vadi
Duyamadım aks-i seda,tekrar bağırdım.
Meğer bilmeden hüznümü çağırmışım
Yine de ben,kalbime çığlar düşürse de bu diyarı sevdim
Sen,karı sevdin.

Gece nazlı nazlı yağan karı seyrettim
Kalemimi yine senin için titrettim
Pencerenin pervazında uyuyakaldım,titredim
Yine de ben,üstümü örten efkarı sevdim
Sen,karı sevdin.

Sabah kardan adama atkı bağladım
Güneşin yakışına ilk kez ağladım
Her güzellik geçiciymiş,anladım
Yine de ben, her gün umut satan seyyarı sevdim
Sen,karı sevdin.

Her gece ayazı,karla kaplı caddede
Ayağımda delik pabuç,avcumda sıcak nefes
Beklerken,pencereye çıkarsın diye
Ben,ayağımı,hem gönlümü yakan harı sevdim
Sen,karı sevdin.

Ben yağmuru sevdim sen de karı
Bu açıklayamaz tabi ayrılıkları.
Ben kalbimden kovup ağyârı
'Tam' kalbimle yek yârı sevdim
Sen 'yarı' sevdin
Yâr-ı ağyârı sevdin
Sen,karı sevdin.

2007