Sen Kahrolursun Şiiri - Atila Yalçınkaya

.

Gel bırakma beni gurbet yaşayan bu yüreklerde,
Beni de al yamacına götür seninle.
Almazsan yanına yürek kanar delice,
Ben de çekip giderim,
Lakin sen kahrolursun.

Gündüzüne iner karanlıklar erkenden,
Acı beliriverir başucunda her lahza.
Gördüğün mateme benzeyen bir manzara olur.
Görünmez artık mutluluğun ufuk çizgisi.
Özlemlerin ve arzuların gözden kaybolur.

Olur, olmaz hüzün nameleri dinler yüreğin,
Efkâr bir yangını andırır benliğinde,
Duyduğun sesler acı olur ilişir yüreğine.
Dalların kuruyuverir baharın arifesinde.
Yağmurların sel.
İklimler hüznüne yenik düşer.
Baharın sararmıştır.

Dilinde bir iki hece kalır,
Ne olursun dön gel.
Hayali acı çektirir ayrılıkların.
Suya hasret biri gibisin artık.
Sesine kulak verilmez meçhullerden.
Arzuhalin eline asılı kalır.
Hayalinin resimleri solar bir bir .
Vakit çok erken amma.
Rüyan bitmiştir.

‎A.Yalçınkaya 20 ‎Şubat ‎2016 ‎Cumartesi,