Sen Isıt Beni Şiiri - Kasım Kobakçı

Cömertliğin adını verdim hep,
Elimden gelenin, fazlasını verirken,
Dostlarım, benden uzaklaşmaz sandım,
Ama onlar yoktu, onlar beni görmedi.
*
Şimdi ise, tek başıma kaldım,
Çağrım sadece kendime,
Soğuk üşütüyor beni, soğuk üşütüyor.
*
Koymuşlar beni, bir kuyuya,
Sarılmışım bir sessizliğe,
Gözlerimi de bağlamışlar,
Ben göremiyorum artık.
*
Yalnızlıktan, çok korkuyorum,
Soğuk üşütüyor beni, soğuk üşütüyor.
*
Şimdi neredesiniz, ey tanıdıklarım, ey çıkarcılarım,
Yapayalnız girdim bu yola,
Kimse yanımda yok,
Çok korkuyorum artık.
*
Boşluk, içine çekiyor beni,
Boşlukta, kendimi göremiyorum,
Soğuk üşütüyor beni, soğuk üşütüyor,
Sen ısıt beni, eskisi gibi yavrum de.