Hiç mi bir fide yetiştirmedin
Hiç mi bir gül fidesine şarkı söyleyerek şu vermedin
Hiç mi bir kanaryayı ürkütme korkusuyla sevmedin
Hiç mi papatyaya konmuş bir kelebeği hayranlıkla seyretmedin
Hiç mi gökyüzünü, bulutları yıldızları, dolunayı
Suda oynaşan yakamozları seyretmedin
Rüzgârın ılık esintisinde hiç mi hayallere dalmadın
Bir derede bir sahilde çıplak ayak hiç mi yürümedin
Toprağın bağrından fışkıran bir kaynaktan hiç mi şu içmedin
Hiç mi bir karpuzu yere çalıp sonra avuçlayarak yemedin
Bir kavunu bir gülü bir karanfil hiç mi koklamadın
Bir yufkaya biraz yeşil soğan biraz peynir koyup çay eşliğinde yemedin
Hiç mi bir çocukla çimenlerde yuvarlanmadın
Hiç mi yeni doğmuş bir bebeği cenneti koklar gibi koklamadın
Hiç mi güneşi ufukta doğurup ufukta kızıllıklar içerisinde batırmadın
Hiç mi yaz yağmurunda doyasıya ıslanıp
Sokakta kümelenmiş su yığınına tekme atmadın
Hiç mi yüreğini titreten biri çıkmadı karşına
Hiç mi bir çift mercan taşında mecnuna dönüşmedin
Sevdadan kendinden geçip şarkılar söyleyip şiirler yazarken
Hayal denizinde yüzüp
Melankoli okyanusunda boğulmadın
Ne çok şeyler kaçırmışsın bir bilsen
En basiti sevmeyi bilmemişsin
Gerisini anlatmaya değmez
Çünkü sen hiç yaşamamışsın...
©
22 Haziran 2025
06:55
Kayıt Tarihi : 23.6.2025 15:25:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!