Sen Hiç İnsan Okudun mu?

Gün geçmez ki televizyonlarda, gazetelerde
Bazen siyah beyaz, bazen boyalı manşetlerde
Yine Tinerci vahşeti, yine Ballyci çocuk cinayeti
Duydun mu Efendi! Okudun mu? Cehaleti
Hayır, okumadım, okuyamadım.
Ya sen, okudun mu?
Okudum, okudum. Hem de defalarca
Nasıl da öldürmüş adamı, şerefsiz hunharca
Cezası yok ki kardeşim. Polis ne yapsın.
Çıkaracaksın şöyle meydanda asacaksın şerefsizleri.
Sonra toplayacaksın, sokaktaki diğer evsizleri
Hepsini birden topluca katledeceksin
Bak bir daha rahatsız ediyor mu bizleri.
Bitti mi?
Bitmez efendi, bunlar kolay kolay bitmez
Bunlar öyle bir illet ki yapıştı mı yakana
Sülük gibi, kovsan da gitmez.
Hayır, ben konuşman bitti mi diyorum.
Biraz da beni dinle, deminden beri ben seni dinliyorum.
Sen hiç insan okudun mu?
Af buyur!
Sen hiç insan okudun mu diyorum?
Aklında kalan herhangi bir insanın adını söyler misin?
O Tinerci genç, O Bally çeken çocuk senin olsa
Yeni de meydanlarda asacaksın şerefsizleri der misin?
Kaç çığlığa kulak verdin, kaç kez uykun kaçtı sıcak yatağında
Hiç çaresiz kaldığın an oldu mu? Beyim
O çocuklar uzatmış elini çare beklerken çaresizlik batağında
Sen hiç insan okudun mu?
Aklında kalan herhangi bir insanın adını söyler misin?
Düşündün mü?
Koca Dünya’ya sığmayan başını, iki avucunun arasına nasıl sığdırdığını
Düşündün mü?
Dışınla içini, sözünle özünü nasıl kandırdığını
Keşke okusaydın
Bir gazete yerine bir kitap yerine bir insan okusaydın
O zaman anlardın Hacı Bektaşi Veli ’nin
“ Okunacak en büyük kitap insandır” deyişini.
Şimdi gazetelerden okumazdın bu çocukların nasıl cinayet işleyişini.
Bağrına bastığın, gözbebeğim dediğin kendi çocuğunun yerine
O tinerci genci, o ballyci çocuğu koysaydın
Senin çocuğundan farkı olmadığını anlardın bir insan okusaydın.

Ereğli, 16 Kasım 2006