Yüreğimde kopan fırtınaları sen hiç bilmedin
Bildirmedim sana…
Oysa ne ormanlar yandı yüreğimin kıyısında
Bir anlık özleminle bile ateşlere verildim
Sen hiç bilmedin gecenin en can alıcı noktasında kaldığımı
ve sebepsizce senin için ağladığımı…
Benimdin biliyordum
Fakat nedensiz korkular esir etmişti yüreğimi
Sen yine bilmiyordun, hayalin gözlerimden kaybolur korkusuyla uyuyamadığımı..
Böldüğüm ekmek, içtiğim su her şey ama her şey öylesine senle doldu ki;
Soluduğum hava, ciğerlerime bir keyifle çektiğim cıgara.
Hiç bilmedin yüreğimin böylesi bir sevdayla dolup taştığını
ve ben bildirmedim sana….
Gözlerimle gördüğümü sandın
Oysa ben, evet gözlerimle baktım fakat yüreğimle gördüm
Anlatılmaz bir tutkuyla aşık oldum
ve sen bunu hiç bilmedin….
Seni sevdiğimi bildin sadece
Oysa ben sevmekle kalmadım bütün hücrelerime işledim
Ben sırat köprüsünü dünyada gördüm ve seninle hiç sendelemeden geçtim
Cennetin en güzel ırmaklarında seninle yeniden dirildim
Ve sen bunları hiç bilmedin….
Kayıt Tarihi : 23.10.2009 16:53:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)