/bugün bu şehir sen ol., zaman bütün denizlerini yudumlasın
iskelen kapanmış olsun., ben sana bağlı son vapurda son yolcu/
. . .
sana neden hep bir Pera sabahısın gibi baktım., bilmiyorum
geceden kalma asaletine sinen., anason kokulu teninden mi
bir köhne meyhanede sarhoşluğum olur gibi., çıkıp taş plaktan
yüreğime dolan o eski şarkının sözlerinden., yoksa sesinden mi…
seni nasıl sevdim böyle., aristokrat şıklık ve bohem salaşlığımla
yokuş çıkan tramvay gibi son durakta., aldığım son nefesten mi
bilmiyorum...
. ,
senin neden hep martı çığlığında aradım sesini., bilmiyorum
güvertedeki taze simit-demli çay tadının., sensizliğinden mi
rüzgarlı bir boğaziçi korusunda., gövdesine ismin yazılı ağaçtan
bir hasret şarkısına ses olup., esip gelirsin diye beklememden mi...
seni nasıl sevdim böyle., dört yanın deniz kız kulesi geçip karşına
giydirip gelinliğini sırtına., sonsuz hasret gibi seyretmemden mi
bilmiyorum...
.
Cevat Çeştepe-2011/2023
"Zaman., zaman içinde”
Kayıt Tarihi : 15.1.2023 12:14:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!