Gecenin gri hüznü,duy beni.
Duy içimdeki ağlayan çocuğu
Sabahın mutsuz güneşi,gör beni
Gör içimdeki çığlık misali sessizliği
Sen susarken,ben ölüyordum
Sen gülerken,beni geceye gömüyordun
Vedalar hala canımı yakıyor
Mavilerim azalıyor sen gri kokunla giderken
Benim canım hala çok acıyor
Sen tüm bunları bilmeyen bir bencillik ile gülerken
Kayıt Tarihi : 3.5.2019 02:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Her gülüş,aslında bir kabus..
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!